Τις τελευταίες μέρες γίναμε κοινωνοί των ιδεών και των κατευθυντήριων γραμμών πάνω στις οποίες οραματίζεται το υπουργείο παιδείας πως θα μπορέσει να στηρίξει τις βάσεις για να την “αναγέννηση” του Ελληνικού Πανεπιστημίου.
Παρόλο που το πλαίσιο είναι αρκετά γενικό και ασαφές πολλές φορές ως προς τον τρόπο εφαρμογής του, κρίνουμε πως οι γενικές ιδέες πάνω στις οποίες θα γίνει ο διάλογος, είναι προοδευτικές και προς την σωστή κατεύθυνση για την δημιουργία ενός ανταγωνιστικού - ανεξάρτητου πανεπιστημίου με επίκεντρο την “παραγωγή” γνώσης και την μεταλαμπάδευση αυτής.
Πάγια θέση μας ήταν πάντοτε η στροφή της διδασκαλίας στο πανεπιστήμιο από τις αναχρονιστικού τύπου σημερινές διαλέξεις, προς νέου τύπου μορφές προσέγγισης την διδασκαλίας μέσα από εργασίες, σε μικρές ομάδες, με περισσότερα εργαστήρια και συνεχή αξιολόγηση της πορείας του
φοιτητή. Δεν κατανοούμε πως αντιλαμβάνονται πολλοί τον ρόλο του πανεπιστημίου ως κέντρο εξετάσεων που αξιολογεί την επάρκεια σου μέσα σε τρεις ώρες για μαθήματα με προαιρετική συμμετοχή... Μήπως θα βόλευε σε τέτοιες περιπτώσεις η δι΄ αλληλογραφίας φοίτηση που θα εξοικονομούσε και χρήματα από τον οικογενειακό προϋπολογισμό, τα οποία καταναλίσκονται στο ελληνικό όνειρο της “φοιτητικής ζωής”.
Θεωρούμε επίσης, μεγίστης σημασίας την εισροή κεφαλαίων στο πανεπιστήμιο από ιδιωτικές επενδύσεις. Είναι γνωστό πως καμία χώρα δεν μπορεί να καλύψει εξ’ ολοκλήρου με δημόσια χρηματοδότηση την σύγχρονη και καινοτόμο έρευνα. Την έρευνα που δίνει τις βάσεις για την θεραπεία ασθενειών και που ρίχνει φως στις σκοτεινές γωνιές της γνώσης. Απαιτώντας το πανεπιστήμιο που φοιτούμε να εναρμονίζεται με τα διεθνή standards, είναι μονόδρομος η προσφυγή σε ιδιωτικούς πόρους. Μακροπρόθεσμα το πανεπιστήμιο μπορεί να αποκτήσει την οικονομική του αυτοτέλεια που θα του δώσει νέες προοπτικές. Προφανώς στην προσπάθεια αυτή αρωγός θα σταθεί η συμβολή έμπειρου και καταρτισμένου ως προς το αντικείμενο αυτό, προσωπικού.
Τέλος μας είναι αδιανόητο να φανταστούμε ένα πανεπιστήμιο στα όργανα διοίκησης του οποίου δεν θα έχουν λόγο οι φοιτητές.
Κρίνοντας ικανοποιητικό το πλαίσιο πάνω στο οποίο προγραμματίζονται να γίνουν οι αλλαγές , θεωρούμε υψίστης σημασίας την συμμετοχή των φοιτητών στο διάλογο ούτως ώστε να συμβάλουν στην συν-διαμόρφωση του τελικού νόμου, για να μπορεί αυτός να προσεγγίζει και να επιλύει τα προβλήματα του πανεπιστημίου και να το κάνει να εναρμονίζεται με το όραμα της φοιτητικής κοινότητας
